เสียงจากแคมป์คนงาน: เมื่อ "ซอ" กับ "มิน" คุยเรื่องค่าแรง 400

หลังเลิกงานก่อสร้างที่ฝุ่นตลบมาทั้งวัน ซอ หนุ่มพม่าที่มาทำงานในไทยได้ 5 ปีแล้ว กับ มิน ที่เพิ่งมาได้ไม่ถึงปี นั่งล้อมวงกินข้าวเหนียวส้มตำอยู่หน้าห้องเช่าเล็กๆ บทสนทนาของพวกเขาวันนี้ ก็ไม่พ้นเรื่องความหวังที่สำคัญที่สุดของชีวิตคนหาเช้ากินค่ำ มิน: (ยื่นโทรศัพท์ให้ซอดู บนจอมีข่าวภาษาไทย) พี่ซอ... พี่ซอ... ดูนี่สิ เขาว่า... เงิน... ขึ้น... สี่ร้อยบาท! ดีใจนะ! ซอ: (มองจอแวบหนึ่ง แล้วเคี้ยวส้มตำต่ออย่างเนือยๆ) โอ้ย... มินเอ๊ย... ข่าวนี้... พี่เห็นมานานแล้ว เขาพูด... พูด... แต่ยังไม่ได้ มิน: ทำไมล่ะพี่? รัฐบาล... เขาบอกจะให้ไม่ใช่เหรอ? ถ้าได้ 400... ผมส่งเงินให้แม่ที่พม่า... ได้เยอะเลยนะ อยากซื้อโทรศัพท์ใหม่ให้แม่ด้วย ซอ: (ถอนหายใจ) พี่ก็อยากได้... ใครไม่อยากได้... แต่เจ้านายเราสิ... เขาจะให้เหรอ? พี่เห็นในทีวี... เขาประชุม... ประชุม... แล้วก็... "ล่ม" (ซอพยายามออกเสียงให้ชัด) เจ้านายใหญ่ๆ เขาไม่ไป... เขาไม่ยอม มิน: (ทำหน้างง) ไม่ยอม... ทำไม? เราทำงานเหนื่อยนะพี่... ตากแดด... ยกของหนัก... ทำไมเขาใจร้าย? ซอ: เขาว่า... ถ้าให้เรา 400... เขาต้องจ่ายเงินเยอะ... เขาไม่มีเงิน... เขาอาจจะ.....